در مکتب شهرسازی عصر صفویه ی اصفهان، انسان به عنوان مرکز ثقل عالم صغیر ، در پی رسیدن به کمال مطلوب و عروج است . مکتب اصفهان در شهرسازی در پی تحقق بخشیدن به اصلی است که جهان بر آن قرار دارد ، یعنی اصل تعادل و توازن ،تعادل فضایی در توازن کالبدی (اهری و حبیبی،130، ص 11) (مکتب اصفهان در شهرسازی / مهین مهدوی / کتاب ماه علوم اجتماعی دوره جدید، اسفند 1389 – شماره 36)
بدون دیدگاه